به نقل از «ایران اکونومیست»

مگر ما امت پیامبر رحمت (ص) نیستیم؟

تاریخ انتشار: ۲۲ مهر ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۶۱۸۴۴۲۰

«آیا ما بهترین گفتار و رفتار را با خانواده، با همسایه، با همشهری، با هموطن، با مردم، با ارباب رجوع، با معلم، با استاد، با دانش‌آموز و دانشجو، با دانشمندان و عالمان، با حریم‌بانان استقلال و امنیت و عزت کشور و با شهیدان به‌خون‌خفته داریم؟! و مگر ما امت پیامبر رحمت نیستیم؟!»

به گزارش ایران اکونومیست، در یادداشتی در روزنامه خراسان آمده است: «مشیت حضرت باری تعالی، خداوند رحمان رحیم، بر این قرار گرفت که حدود ۱۴ قرن پیش در چنین روزهایی مولودی را به جهان هستی هدیه کند که مبارک ترین است در همه خلقت و در همه ابعاد وجودی، حق تعالی، او را در عرش «احمد» و در زمین، «محمد» نامبردار فرمود، خالق یکتا هر آن چه بر عمر زاده دامن آمنه افزود، مهرش را در دل مردمان بیشتر و بیشتر کرد تا آنجا که «حبیب خدا» در جوانی نزد مردم «راستگوترین»، «درستکارترین»، «امانتدارترین» و «محبوب ترین» شد بدان گونه که حتی قبل از آن که فرزند عبدا.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

.. به «رسالت» از جانب خداوند حکیم برانگیخته شود، قول و فعل و داوری اش نزد قاطبه مکیان، فصل الخطاب بود تا این که در چهلمین سال عمر سراسر برکتش با وحی و فرمان «اقرأ باسم ربک الذی خلق...» حضرت خالق، وجود مبارکش را به کسوت پیامبری مزین و منور فرمود تا به امر الهی نور ایمان و آگاهی و خردمندی را در جان جهانیان بتاباند و انسان را از ظلمات ضلالت و گمراهی برهاند و به صراط مستقیم هدایت و رشد و کمال و سعادت رهنمون شود.

حضرت مصطفی را آفریننده هستی، بر انجام این بزرگترین و مهم ترین امر، به برترین نعمت ها یاری فرمود. به «شرح صدر» بی مانند، به «خُلق عظیم»، به عطوفت و نرم خویی بی نظیر، به صبر و حلم و بردباری، به مردمداری و یتیم نوازی بی مثال، به گشاده رویی و تبسم و مهربانی، به بخشندگی و سخاوت، به «علم لدنی» و «شهر علم» بودن، به حریت و آزادگی، به «انسان کامل» بودن و «حبیب اللهی» و... به هزاران صفت و سجیّه که هر یک نماد و تجلی صفات کمالیّه خداوندی است و کدامین قلم یارا و توان وصف سیّد رُسُل حضرت خاتم الانبیا را دارد؟ همین که از سر تبرک و تیمّن و زینت دادن به کلام و قلم آن چه از ساحت وجودی حضرتش و اقیانوس بی کران سجایای اخلاقی اش فهم می کنیم، بگوییم و بنویسیم تا شاید در نگاه و اندیشه و قول و کردار شباهت هایی به وجود مبارکش پیدا کنیم، به آن مبارک وجودی که آفریدگار هستی، در قرآن کریمش «رحمة للعالمین» خواندش و برای مردمان همه اعصار «اسوه حسنه» قرار دادش.

انسان کامل و پیامبری که در «همسرداری» و رفتار با خانواده و اهل و عیال بهترین بود. در عشق و علاقه و ابراز محبت به همسر و فرزندان بی همانند بود، حضرتش در معاشرت با مردم نیز صاحب نیکوترین و برترین گفتار و رفتار بود آن چنان که گویند کسی ایشان را ندید مگر این که لبخندی ملیح بر لبان مبارکش نقش می بست، هیچ کس حتی کودکان نتوانستند بر حضرتش سبقت سلام بگیرند، مردم از بوی خوش وجود و عطر پیامبر درمی یافتند که از فلان کوچه عبور کرده، در همسایه داری آن قدر نیکو منش و اهل مراعات بود و تا به آن جا سفارش همسایه ها (چهل خانه از هر طرف) را می فرمود که امیر مومنان می گوید: پیامبر عظیم الشان بر این مهم آن چنان اصرار می کردند که گفتم شاید همسایه از همسایه ارث می برد! پیامبر اعظم در عفو و گذشت و رحمت نیز بی نظیر بود. حضرتش در جریان فتح مکه پس از آن همه ظلمی که مشرکان و مکیان و... در تمامی این سال ها در حقش کرده بودند، همگان را بخشید حتی ابوسفیان و هند جگرخوار را.

حضرت کریم السجایا آن رحمت عالمیان حتی «وحشی» قاتل حمزه سیدالشهدا را بخشید. آن سرور و سالار انبیا «جمیل الشّیم»، «نبی البرایا» که فرمود: «انی بُعثتُ لاتمم مکارم الاخلاق» برترین خلق جهان هستی بود در «مردمداری» و «صله رحم» و مهربانی و عطوفت؛ تا بدان جا که حتی آن گاه که وقفه ای پیش آمد در خاکستر ریزی زن یهودی بر سر حضرتش و دلیل را جویا شد، اصحاب گفتند که آن زن مریض شده است، پس بی درنگ وجود مبارک حضرت ختمی مرتبت این پیامبر مهربانی بر بالین زن یهودی و عیادت از او حاضر شد. خدایا کدامین قلم و بیان می تواند حتی قطره ای از اقیانوس لطف و کرم و حلم و بزرگواری و رحمت خاتم الانبیا را وصف کند؟

باشد که این چند جمله تراویده از قلم این کمترین هر یک از ما را حداقل کمی در مسیر «سیره نبوی» و زندگی و حیات محمدی و ممات محمد و آل محمد قرار دهد و به هر یک از ما یادآور شود که آیا ما بهترین گفتار و رفتار را با خانواده، با همسایه، با همشهری، با هموطن، با مردم، با ارباب رجوع، با معلم، با استاد، با دانش آموز و دانشجو، با دانشمندان و عالمان، با حریم بانان استقلال و امنیت و عزت کشور و با شهیدان به خون خفته داریم؟! و مگر ما امت پیامبر رحمت نیستیم؟!»

 

منبع: خبرگزاری ایسنا برچسب ها: حضرت محمد (ص)

منبع: ایران اکونومیست

کلیدواژه: حضرت محمد ص

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت iraneconomist.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایران اکونومیست» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۶۱۸۴۴۲۰ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

آیت الله جوادی آملی: حرف هر واعظی در مردم اثر نمی‌کند، وگرنه روضه خوانی‌ها و وعظ کم نیست

حضرت آیت الله جوادی آملی گفتند: «حرف هر واعظی در مردم اثر نمی‌کند، وگرنه این همه روضه خوانی‌ها و وعظ کم نیست؛ اما یک آدم داغدیده که حرف می‌زند حرف او در ما اثر می‌کند».

به گزارش شفقنا، این مرجع تقلید در درس اخلاق ۱۳۸۳/۰۶/۱۲ گفتند: «به ما گفتند طلبه‌ها وقتی درس می‌خوانید باید مواظب باشید پر در بیاورید برای اینکه این همه ما آمدیم اینجا فراشی کردیم برای شما پر پهن کردیم برای اینکه شما درس بخوانید؟ برای اینکه لمعه و اصول فقه بخوانید؟ یا نه، پر در بیاورید. این اولین پیام.

روحانی بی پر، دیگر وارث پیغمبر نیست، در استاد معارف هم موفق نیست، در امر به معروف هم موفق نیست در ارگان دیگر هم برود موفق نیست، دو: حالا که پر در آورده چه کار بکند؟ ملائکه می‌گویند وقتی پر در آوردی باید پرواز بکنی سه: کجا پرواز کنی؟ مثل این مرغ‌ها که به طمع طعمه از راه‌های دور می‌آیند تالاب‌های شمال به دنبال تالاب بگردی می‌شوی همین آخوند معمولی یا نه، پر در بیاور از طبیعت به ماورای طبیعت؛ پر در بیاور از دنیا پر بکش نه در دنیا نه تالابی فکر بکنی آن وقت این کشور می‌شود امام؛ آن وقت این جوان‌ها شیفته او می‌شوند هر آخوندی همین طور است!

اساتید معارف راهشان این است، ما راهمان این است امر به معروف و نهی از منکر راهمان این است باید پر در بیاوریم، یک؛ پرواز بکنیم، دو؛ از طبیعت به ماورای طبیعت، سه؛ مریدبازی این مشکلی را حل نمی‌کند هیچ جا مشکلی را حل نمی‌کرد چه اینکه حالا بخواهد حل بکند این راه ما است آن وقت چنین آدمی می‌شود جانشین پیغمبر.

جریان «سَلْمَانُ مِنَّا أَهْلَ الْبَیت» که مخصوص سلمان نبود. این درباره بسیاری از مرد‌ها و زن‌ها اتفاق افتاده بعضی از بزرگان قم را حضرت فرمود: «مِنَّا أَهْلَ الْبَیت» بعضی از زن‌هایی که شایسته علم بودند فرمود: «مِنَّا أَهْلَ الْبَیت»؛ منتها حالا درباره سلمان شهرت پیدا کرده است….»